ارزیابی بهبود ژنتیکی مقاومت به تنش خشکی ارقام اصلاح شده گندم ایران ‏‎(triticum aestivum l.)‎‏

هدف اولیه اصلاح نباتات افزایش عملکرد است. در ایران ارقامی از توده های بومی یا ارقام خارجی معرفی شده اند . اما اینکه این ارقام چه اندازه بهبود ژنتیکی داشته اند نامشخص می باشد. به این منظور تعداد 13 رقم گندم که از سال 1378 - 1330 معرفی شده بودند در تحقیق استفاده شد. این آزمایش در باجگاه و کوشکک استان فارس اجرا شد و در هر منطقه هم آبیاری مطلوب و هم تنش بکار برده شد . صفات عملکرد بیولوژیک ، عملکرد دانه ، نسبت وزنی سنبله به ساقه ، شاخص برداشت ، تعداد سنبلچه در سنبله ، تعداد سنبله در متر مربع ، تعداد دانه در متر مربع ، طول سنبله ، وزن خشک ساقه ، تعداد روز تا گلدهی و رسیدگی فیزیولوژیک اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار های آماری ‏‎spss , mstat-c‎‏ تجزیه شد. مقایسه میانگین در سطح 5 درصد انجام شد و ظرایب همبستگی پیرسون محاسبه گردید. نتایج نشان داد که ارقام جدید عملکرد بیشتری نسبت به ارقام قدیمی داشتند . تعداد روز تا گلدهی و رسیدگی ، تعداد دانه در سنبله و مترمربع در ارقام جدید افزایش یاقت ولی شاخص برداشت در مقایسه با دیگر کشورها پایین بود. ارقام پاستور و مرودشت بر مبنای کاهش عملکرد در تنش به ترتیب دارای بیشترین و کمترین بهبود ژنتیکی بودند. بدلیل اینکه ارقام جدید برای محیط های غیر تنش زا اصلاح شده اند ، در مقایسه با ارقام قدیمی به کمبود آب حساسیت بیشتری داشتند.